ای ان که غمگنی و سزاواری

  وندر نهان سرشک همی باری

  از بهر ان کجا ببرم نامش

  ترسم ز سخت انده و دشواری

  رفت ان که رفت و امد انک امد

  بود ان که بود، خیره چه غم داری؟

  هموار کرد خواهی گیتی را ؟

  گیتیست، کی پذیرد همواری؟

  مستی مکن، که ننگرد او مستی

  زاری مکن، که نشنود او زاری

  شو ، تا قیامت اید، زاری کن

  کی رفته را به زاری باز اری؟

  ازار بیش زین گردون بینی

  گر تو به هر بهانه بیازاری

  گویی: گماشتست بلایی او

  بر هرکه تو برو دل بگماری

  ابری پدید نی و کسوفی نی

  بگرفت ماه و گشت جهان تاری

  فرمان کنی و یا نکنی، ترسم

  بر خویشتن ظفر ندهی، باری

  تا بشکنی سپاه غمان بر دل

  ان به که می بیاری و بگساری

  اندر بلای سخت پدید اید

  فضل و بزرگ مردی و سالاری

                                          رودکی  

  منبع : http://adabnameh.blogfa.com